Op het moment van het schrijven van deze blog is het Nederlands voetbalelftal door naar de volgende ronde van het wereldkampioenschap voetbal, maar nog altijd blijft de discussie over de OneLove-aanvoerdersband de gemoederen bezighouden.
Het gaat inmiddels niet meer zo over de vraag of de aanvoerder van het Nederlands voelbalelftal de OneLove-aanvoerdersband wel of niet tijdens de wedstrijden van het Nederlands elftal zal gaan dragen. Hier heeft de FIFA namelijk al een stokje voor gestoken, door aan te geven dat de aanvoerder van het Nederlands elftal een gele kaart zal krijgen als hij deze aanvoerdersband draagt. Hierop heeft de Nederlandse voetbalbond besloten om geen OneLove-aanvoerdersband tijdens de wedstrijden van het Nederlands elftal te laten dragen ondanks dat de Nederlandse voetbalbond wel heeft aangegeven het ten zeerste te betreuren dat het niet is gelukt om gezamenlijk met de FIFA tot een redelijke oplossing te komen.
Daarnaast is het ook minder de vraag of, en op welke manier de Nederlandse regering de OneLove-boodschap over wenst te brengen. Sportminister mevrouw Helder was tijdens de wedstrijd Nederland – Qatar op de tribune te zien met een OneLove-speldje.
Dat de OneLove-boodschap de gemoederen bezig blijft houden, is naar mijn idee wel terecht. Deze boodschap staat, volgens de Nederlandse voetbalbond, voor verbinding en tegen alle vormen van discriminatie. Deze boodschap is, zo heb ik begrepen, een initiatief van de Nederlandse voetbalbond dat in 2020 is gestart en vervolgens door verschillende landen is overgenomen.
Maar wat heeft deze OneLove-aanvoerdersband nu met een ondernemingsraad te maken? Net zoals de Nederlandse voetbalbond heeft de ondernemingsraad ook een zorgtaak. Vanuit deze zorgtaak heeft de Nederlandse voetbalbond in 2020 het initiatief genomen om deze OneLove-boodschap over te brengen en/of verder onder de aandacht te brengen.
De zorgtaak van de ondernemingsraad is in artikel 28 van de Wet op de ondernemingsraden opgenomen. De ondernemingsraad heeft onder meer een zorgtaak ten aanzien van naleving van voorschriften op het gebied van arbeidsvoorwaarden, arbeidsomstandigheden, arbeids- en rusttijden een voorzieningen in verband met het milieu.
Een andere zorgtaak van de ondernemingsraad is als volgt omschreven: “De ondernemingsraad waakt in het algemeen tegen discriminatie in de ondernemingen en bevordert in het bijzonder gelijke behandeling van mannen en vrouwen alsmede de inschakeling van gehandicapten en minderheden in de onderneming”.
Oftewel, de ondernemingsraad heeft ook de zorgtaak om zich bezig te houden met hetgeen waar de OneLove-aanvoerdersband voor staat, verbinding en tegen alle vormen van discriminatie.
Maar op welke wijze kan de ondernemingsraad dan uitvoering geven aan deze zorgtaken? Artikel 31, lid 1, van de Wet op de ondernemingsraden kan hier een rol in spelen. Immers, op grond van dit artikel kan de ondernemingsraad om informatie vragen over de onderwerpen waar deze zorgtaak op ziet en is de ondernemer verplicht om dergelijke informatie tijdig aan de ondernemingsraad te verstrekken.
Daarnaast kan de ondernemingsraad op grond van artikel 23 van de Wet op de ondernemingsraden aangelegenheden die betrekking hebben op deze zorgtaken in een overlegvergadering met de ondernemer bespreken. Last but not least, kan de ondernemingsraad op grond van dit artikel een initiatiefvoorstel indienen, waarop door de ondernemer zal moeten worden gereageerd.
Al met al, heeft de OneLove-aanvoerdersband indirect zeker met de ondernemingsraad te maken en heeft de ondernemingsraad een duidelijke wettelijke zorgtaak waar de ondernemingsraad actie op kan ondernemen. Zonder hiervoor een gele kaart te krijgen.
Wil je meer weten over de stimulerende taak van de OR ter voorkoming van discriminatie? Lees dan hier verder op Inzicht in de OR online.
iDeal