Strijden voor recht waar het het hardst nodig is

Ze is jong, gedreven en zet zich vol overgave in voor de sociale advocatuur. Een rechtsgebied dat vaak onder de radar blijft, maar van onschatbare waarde is. Esmée laat zien dat idealisme en professionaliteit hand in hand gaan. Met haar werk geeft ze een stem aan cliënten die anders niet gehoord zouden worden, en bewijst ze dat er grote maatschappelijke impact kan worden gemaakt in de rechtszaal. 

Gefeliciteerd! Vertel, wat ging er door je heen toen je hoorde dat jij de award had gewonnen?  
“Het was een dinsdagmiddag, ik zat op kantoor en kreeg een telefoontje van Jeroen Zweers. Hij vertelde me wat meer over de Legal Rebel Awards, die ik hiervoor al kende als de Gouden Zandlopers. Én later in het gesprek dus ook dat ik de Impact-award had gewonnen. Nou, ik was eerst echt flabbergasted. Ik was er oprecht even heel erg stil van.

Ik kon het natuurlijk alleen in kleine kring vertellen maar toen ik het eenmaal uitsprak begon het pas echt door te dringen. Ik voelde me trots, enorm blij en ook echt heel erg vereerd.”

Waarom heb je gekozen voor de sociale advocatuur?  
“Ik denk dat het vooral met intrinsieke motivatie te maken heeft. Iets willen betekenen voor de maatschappij, dat zit er al van jongs af aan in. Vooral ook iedereen kunnen helpen, niet alleen mensen die veel geld verdienen.  

In mijn jeugd zaten mijn ouders in een vechtscheiding en dan zie je de invloed die een advocaat kan hebben. Daarnaast voelde ik me als kind ook niet gehoord in dat proces. Daar wilde ik later iets mee gaan doen en zo geschiedde.”  

Met welke uitdagingen heb je te maken in de sociale advocatuur? 
“Er is gewoon echt een tekort aan sociaal advocaten. Dat is overal in Nederland maar zelfs nog meer in een aantal provincies. Er is laatst een onderzoek geweest en het bleek dat er in enkele arrondissementen in bepaalde rechtsgebieden gewoon geen sociaal advocaten meer te vinden zijn. Dan krijg je een heel scheve verhouding waarbij mensen met een portemonnee wel hun recht kunnen halen en mensen zonder geld dus niet.  

De werkdruk in de gehele sociale advocatuur ligt enorm hoog. Je hebt beperkte tijd, te weinig advocaten en te veel zaken. Dit gaat ten koste van de kwaliteit van de dienstverlening en dat is natuurlijk wel het laatste wat je wilt. Daar tegenover staat dat de beloning gewoon een stuk lager ligt in vergelijking met andere rechtsgebieden.” 

Hoe kan ervoor worden gezorgd dat dit in de toekomst anders wordt? 
“Ik denk dat het sowieso begint bij educatie. Veel studenten weten niet precies wat de sociale advocatuur is, wat het inhoudt, wat voor soort zaken je hebt en welke personen je bijstaat. Wat ik bijvoorbeeld heel leuk vind, ik sta meerdere malen per week in de rechtbank. Als je dus van procederen houdt, kan dit echt goed bij je passen. Veel studenten weten dit niet.  

Daarnaast moeten de salarissen hoger worden. Geld is nou eenmaal een belangrijke motivatie. En dat is ook logisch, want je leeft ervan. Dus om terugloop te verminderen en nieuwe studenten en stagiaires aan te trekken moet er iets gebeuren met die beloning. En dan denk ik dat het binnen enkele jaren een stuk beter zal gaan.” 

Welke rol zie jij voor AI binnen de sociale advocatuur?  
“Ik denk dat het een heel mooie aanvulling is, zeker voor de sociale advocatuur. Juist omdat er zo weinig sociaal advocaten zijn en de werkdruk hoog ligt, denk ik dat je AI goed kunt inzetten als hulpmiddel. Je kunt onderdelen gaan standaardiseren en met een goede databank kan je het ook jurisprudentieonderzoek laten doen. Zo worden je processtukken dus ook kwalitatiever. Tijd is de grootste vijand van de sociaal advocaten die ik ken, zo ook bij mij. En daar kan AI echt een uitkomst in bieden!” 

Auteur: Teri Soekkha | Fotografie: Juriaan Hoefsmit