Vanaf eind 2022 geldt de Europese richtlijn Single Digital Gateway (SDG). Die regelt dat alle EU-burgers online toegang krijgen tot informatie over producten en procedures bij andere lidstaten. Doordat gemeenten zelf de teksten moeten gaan beheren, staan ze voor een grote uitdaging om hun dienstverlening SDG-proof te houden.
Nederlands en Engels
Elke inwoner van de Europese Unie moet eind 2022 op de website van lokale overheidsinstellingen informatie kunnen vinden over diensten in andere EU-landen. Bijvoorbeeld over reizen, werk of pensioen, voertuigen, verblijf, onderwijs of stage, gezondheidszorg en burger- en familierechten. De informatie moet worden aangeboden in het Nederlands en Engels. Dat schrijft de Europese regelgeving voor.
Informatie én procedures
Gemeenten, provincies, waterschappen en omgevingsdiensten moeten niet alleen vanaf december 2022 informatie digitaal toegankelijk maken, maar een jaar later ook alle relevante procedures voor activiteiten in andere EU-landen. Denk aan procedures voor bijvoorbeeld: verhuizen, een bedrijf starten of studeren. Ten slotte moet er online ondersteuning beschikbaar zijn voor als gebruikers van de gemeentelijke website hulp nodig hebben.
Een worsteling
De dienstverlening aanbieden volgens alle standaarden en regels is volgens Sarah Engels, productmanager van Sdu VIND Antwoord, zonder SDG al een heuse worsteling voor veel middelgrote en kleine gemeenten. “Dat komt doordat het hen ontbreekt aan mensen of middelen om de informatie voor inwoners continu up-to-date en toegankelijk te houden. En dan komt nu de SDG-richtlijn er nog bij. Ga er maar aan staan om als organisatie alle informatie over producten én procedures op je website in twee talen aan te bieden, in één loket dat ook nog eens aan alle eisen voor toegankelijkheid voldoet.”
Duur en een enorme klus
Lokale overheden zijn in beginsel zelf verantwoordelijk voor de invoering van de SDG-verordening. Uit een kostenberekening die eind 2020 in opdracht van de overheid is gemaakt bleek dat de implementatie van de verordening heel duur en intensief is. Voor één gemiddelde gemeente kwamen de totale investeringskosten uit op circa € 300.000,- in de lage raming tot circa € 1.300.000,- in de hoge raming. De jaarlijkse kosten komen daar nog bij. Die variëren van € 60.000,- in de lage raming tot ruim € 250.000,- in de hoge raming, zo heeft de Nationaal Coördinator SDG berekend. (Bron: Kostenberekening implementatie SDG-verordening).
“Van die inschatting schrokken wij ook”, aldus Sarah Engels. Het is volgens haar dan ook goed om alles op één lijn aan te bieden. Ze wijst hierbij nadrukkelijk op de volgende stap in de SDG-richtlijn die in 2023 volgt (annex 2) en stelt dat gemeenten ineens van alle zorgen af kunnen zijn als zij kiezen voor een partij die ook al de standaard dienstverlening beheert, zoals Sdu VIND Antwoord. Sdu biedt binnenkort een Engelstalige collectie aan, waarmee je ook voldoet aan de SDG.
‘Verdiep je nu het nog kan!’
“Goede dienstverlening vereist ervaring en betrouwbaarheid. Ik wil alle overheden aanraden heel goed na te denken over welke oplossing zij willen implementeren. Dit vereist een ervaren partij met een bewezen oplossing. De dienstverlening naar de burgers toe is te cruciaal om hier als gemeente nu niet serieus over na te denken. Ben je nog niet SDG-proof? Verdiep je dan in wat de markt biedt nu het nog kan.”
Worstel je nog hoe jouw organisatie SDG-proof kan worden? Of wil je meer weten over Sdu VIND Antwoord. Neem dan contact op.
iDeal