Commentaar op Burgerlijk Wetboek Boek 7 art. 692 (Arbeidsrechtartikelsgewijs)
Commentaar is bijgewerkt tot 27-09-2017 door mr. drs. M.H.D. Vergouwen
Artikel 692 Tekst van de hele regeling
Vervallen
A: Inleiding
Wat betreft wetsgeschiedenis en jurisprudentie tot heden bijgewerkt.
B: Wetstechnische informatie
Voor de wetstechnische informatie verwijzen wij u naar de wetstechnische informatie van de regeling.
C: Kernproblematiek
Sinds 1 januari 2010 is titel 7.10 van het Burgerlijk Wetboek gewijzigd in verband met de totstandbrenging van een inlenersaansprakelijkheid met betrekking tot de voldoening van het toepasselijke minimumloon en de toepasselijke minimumvakantiebijslag.1 Art. 7:692 BW beoogde de uitzendkracht die ter beschikking wordt gesteld aan een derde extra bescherming te geven en zou de opdrachtgever ertoe bewegen met een gecertificeerde uitzendonderneming zaken te doen.2 Er was bewust gekozen voor hoofdelijke aansprakelijkheid, dat wil zeggen dat de uitzendkracht de keuze kreeg wie hij aansprakelijk stelt: de opdrachtgever of de uitzendwerkgever. In het tweede lid van art. 7:692 BW was geregeld dat de opdrachtgever niet aansprakelijk was indien, op het moment van de totstandkoming van de overeenkomst tussen de opdrachtgever en de uitzendonderneming, de uitzendonderneming gecertificeerd is door een door de Raad voor Accreditatie erkende certificerende instelling overeenkomstig de regeling van de Minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid (SZW) aan te wijzen normen voor zover deze normen betrekking hebben op de naleving van de art. 7 en 15 van de Wet minimumloon en minimumvakantiebijslag (WML). De norm NEN 4400-1, geldend voor de in Nederland gevestigde ondernemingen en de norm NEN 4400-2, voor de buiten Nederland gevestigde ondernemingen die zich op de Nederlandse markt begeven, waren…