De ethische definitie van mediation

Over een definitie van mediation valt veel te zeggen. Niet voor niets waagt het nieuwe mediationwetsvoorstel zich maar niet aan een definitie, waarschijnlijk omdat het mediationveld zelf het ook nog niet eens is kunnen worden over dé definitie. Graag deel ik bij deze míjn definitie van mediation die nauw verband houdt met ethiek, het thema van deze TC.

‘Mediation is het in gezamenlijke opdracht van partijen door een onafhankelijke neutrale derde begeleid proces, dat als doel heeft partijen in onderling overleg de door hen gedeelde norm te laten (her)vinden, waar die (schijnbaar) ontbreekt terwijl daar bij partijen wel behoefte aan is.’

Een norm is volgens Van Dale ‘regel, richtsnoer, de toestand die voor een categorie van personen of zaken de gewone is of waarnaar zij zich kunnen of moeten richten.’ Partijen in mediation zoeken met elkaar naar het antwoord op de vraag: ‘Wat vinden wij met elkaar gewoon?’, omdat kennelijk niet voortgegaan kan worden met het naast elkaar bestaan van verschillende opvattingen daarover. Het schuurt ergens; men komt elkaar tegen, in de ongemakkelijke zin van het woord. Of men wil of niet, men moet er iets mee; er is behoefte aan de gedeelde norm.

Onder normen liggen waarden. Waarden zijn de meer algemeen geformuleerde oriëntatiepunten voor ons handelen.¹ Normen zijn specifieker. Waarden hebben normen nodig om concreet te maken welk gedrag wenselijk is. Als eerlijkheid een waarde is, dan krijgt die waarde concreet invulling met de norm ‘alle beschikbare informatie wordt gedeeld met allen die deze informatie aangaat’. Dezelfde waarde kan leiden tot verschillende normen. Dat is waarom de…