De kadastrale grens valt niet altijd samen met de 'eigendomsgrens'

Samenvatting

Buren twisten over de grens van hun erf. De één stelt dat de ‘eigendomsgrens’ loopt overeenkomstig de uitgezette kadastrale grens. De ander betwist dat. Rechtbank en Hof stellen dat de kadastrale grens de eigendomsgrens moet zijn. In cassatie oordeelt de Hoge Raad dat het Hof met de voetstootse constatering dat de kadastrale grens tevens de ‘eigendomsgrens’ moet zijn, voorbij gaat aan het gegeven dat zo’n afwijking tussen grenzen wel degelijk mogelijk is. In casu werd niet alleen de uitkomst van de uitmeting bestreden, maar werd ook een beroep op verkrijgende verjaring gedaan. Volgens de Hoge Raad kan juist door verkrijgende verjaring van stroken grond de ‘eigendomsgrens’ afwijken van de perceelsgrens. De zaak is doorverwezen.

Tekst

Het is een bekende vraag: wat prevaleert wanneer, in geval van een overdracht, de partijbedoeling afwijkt van de kadastrale omschrijving van het over te dragen goed? In beginsel staat de partijbedoeling voorop, in ieder geval tussen partijen. Zie over deze kwestie Koene-Drukker/Los, HR 2 december 1988, NJ 1989, 160; JBN 1996, nr 45, 1998, nr 50, meer recent HR 8 augustus 1997, NJ 1999, 394 (Seldenrijk/Landinrichtingscommissie Kollummerland en Gemeente Kollummerland), alsmede J.C. van Straaten 'Kadaster, openbare registers en rechtsbescherming' Deventer 1992 blz. 130 e.v. Het gegeven dat de kadastrale omschrijving niet al bepalend is, kan ook een rol spelen in geval buren twisten over de grens van hun erf. Daarover handelt de nu volgende casus.

De eigenaren van twee buurpercelen - hierna te noemen…