ECLI:NL:CRVB:2017:2177 Centrale Raad van Beroep , 21-06-2017 / 15/4528 AWBZ

1.1.

Het Zorgkantoor heeft aan appellante op grond van de Regeling subsidies AWBZ (Rsa)voor het jaar 2012 een netto persoonsgebonden budget (pgb) verleend van € 39.366,20 voor zorg op grond van het bepaalde bij en krachtens de Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten.

1.2.

Bij besluit van 11 mei 2013 heeft het Zorgkantoor het aan appellante voor de periode van 1 januari 2012 tot en met 31 december 2012 verleende pgb vastgesteld op nihil. De aan appellante betaalde voorschotten van € 39.366,20 zijn van haar teruggevorderd.

1.3.

Bij besluit van 11 september 2014 (bestreden besluit) heeft het Zorgkantoor, voor zover hier van belang, het bezwaar van appellante tegen het besluit van 11 mei 2013 ongegrond verklaard.

2. Bij de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank, voor zover hier van belang, het beroep tegen het bestreden besluit ongegrond verklaard. Hiertoe heeft de rechtbank overwogen dat appellante geen girale betalingen heeft verricht aan de zorgverlener, zodat zij niet heeft voldaan aan de aan het pgb verbonden verplichtingen. Het Zorgkantoor was dan ook bevoegd om het pgb voor het jaar 2012 lager vast te stellen en het onverschuldigd betaalde pgb van appellante terug te vorderen. De rechtbank heeft geoordeeld dat het Zorgkantoor in redelijkheid van deze bevoegdheden gebruik heeft gemaakt.

3. Appellante heeft zich in hoger beroep gemotiveerd tegen de aangevallen uitspraak gekeerd voor zover daarbij het beroep tegen het bestreden besluit ongegrond is verklaard. Appellante heeft aangevoerd dat onvoldoende rekening is gehouden met haar persoonlijke belangen en dat er geen evenredige belangenafweging heeft plaatsgevonden. In dit kader heeft appellante benadrukt dat met de door haar ingediende stukken, onder meer een overzicht van Das Fiscaal van 20 juni 2013, facturen en urenoverzichten van Procura Care en E&P Zorg, bankafschriften en een verklaring van haar broer van 25 mei 2009, voldoende aannemelijk is gemaakt dat de zorg in 2012 daadwerkelijk aan haar is verleend en dat het pgb-geld contant is uitbetaald aan de zorgverlener. Verder heeft appellante erop gewezen dat zij door het bestreden besluit in financiële nood is geraakt.

4. De Raad komt tot de volgende beoordeling.

4.2.

Het bestreden besluit, voor zover hier van belang, moet worden aangemerkt als een vaststellingsbeschikking als bedoeld in artikel 2.6.13, tweede lid, van de Rsa en artikel 4:46 van de Awb. Dit besluit moet ook worden aangemerkt als een terugvorderingsbesluit als bedoeld in artikel 4:95 van de Awb.

4.3.

Niet in geschil is dat appellante in 2012 haar zorgverleners niet giraal heeft betaald. Appellante heeft daardoor niet voldaan aan de verplichting uit artikel 2.6.9, aanhef en onder j, van de Rsa. Het Zorgkantoor was daarom bevoegd het pgb lager vast te stellen.

4.4.

Zoals de Raad eerder heeft overwogen (zie de uitspraak van 1 mei 2013, ECLI:NL:CRVB:2013:BZ9635) dient het Zorgkantoor de bevoegdheid om pgb’s lager vast te stellen uit te oefenen met inachtneming van het geschreven en het ongeschreven recht, daaronder begrepen de in artikel 3:4 van de Awb neergelegde verplichting tot evenredige belangenafweging.

4.5.

Met de rechtbank en het Zorgkantoor is de Raad van oordeel dat de door appellante aangevoerde omstandigheden niet maken dat moet worden geoordeeld dat het Zorgkantoor niet in redelijkheid tot zijn belangenafweging heeft kunnen komen. Ter zitting heeft het Zorgkantoor toegelicht dat bij de belangenafweging is betrokken dat de verplichting om slechts girale betalingen te verrichten is ingevoerd in 2012 en dat coulant wordt omgesprongen met mensen die over het jaar 2012 nog contant aan de zorgverlener hebben betaald. Voorwaarde is dan wel dat op een andere manier kan worden aangetoond dat is betaald voor zorg die is verleend. Er wordt dan gekeken naar kwitanties, pinopnames en de belastingaangifte van de zorgverleners en of hier samenhang tussen bestaat. In dit geval ontbreken belastinggegevens van de zorgverleners. Verder vertonen de kashandelingen in het overzicht van Das Fiscaal wat betreft data en bedragen afwijkingen met de contante kasopnames van de bankrekening van appellante. Bovendien komen de gefactureerde bedragen niet overeen met deze contante kasopnames. Niet kan worden afgeleid of betalingen hebben plaatsgevonden die zijn besteed aan zorg waarvoor het pgb is verleend. Het Zorgkantoor heeft het belang van handhaving van de niet nagekomen verplichtingen dan ook kunnen laten prevaleren boven het belang van appellante.

4.6.

Nu het Zorgkantoor in redelijkheid van zijn bevoegdheid tot het lager vaststellen van het pgb gebruik heeft gemaakt, heeft het Zorgkantoor aan appellante onverschuldigd een bedrag van € 39.366,20 aan voorschotten betaald. Het Zorgkantoor is bevoegd tot terugvordering daarvan over te gaan. De door appellante aangevoerde omstandigheden maken niet dat het Zorgkantoor niet redelijkerwijs tot terugvordering heeft kunnen overgaan. De genoemde financiële nood zal bij de (wijze van) invordering worden betrokken.

4.7.

Gelet op het hiervoor overwogene slaagt het hoger beroep niet en komt de aangevallen uitspraak, voor zover aangevochten, voor bevestiging in aanmerking.