ECLI:NL:RBDHA:2017:1776 Rechtbank Den Haag , 23-01-2017 / C/09/524440 / KG RK 16-2327

De procedure betreft het beroep tegen de beslissing op bezwaar van de Belastingdienst waarbij een aanvankelijk aan verzoekster toegekend voorschot op huurtoeslag met terugwerkende kracht op nihil is gesteld. Op 13 december 2016 heeft in de hoofdzaak een mondelinge behandeling plaatsgevonden.

De wrakingskamer heeft kennisgenomen van het schriftelijke wrakingsverzoek van 19 december 2016, van de schriftelijke reactie van de rechter van 2 januari 2017 en van het proces-verbaal van de zitting op 13 december 2016.

Op 9 januari 2017 is het wrakingsverzoek ter zitting van deze wrakingskamer behandeld. Namens verzoekster is haar gemachtigde, [gemachtigde] , verschenen. Hij heeft het woord gevoerd aan de hand van pleitaantekeningen die aan het wrakingsdossier zijn toegevoegd.

De rechter heeft schriftelijk meegedeeld niet ter zitting te zullen verschijnen. Belanghebbende heeft ook schriftelijk meegedeeld dat namens haar niemand zal verschijnen ter zitting.

Volgens verzoekster heeft de rechter ter zitting aan haar gemachtigde de vraag gesteld of sprake is van fraude, nu haar feitelijke woonadres afwijkt van het door haar aan de basisregistratie persoonsgegevens opgegeven adres. Verzoekster en haar gemachtigde hebben deze vraag ervaren als tendentieus, suggestief, misplaatst, ongepast en intimiderend. De vraag was volgens verzoekster ook niet van belang voor de beoordeling van de hoofdzaak.

Verzoekster heeft daaraan toegevoegd dat de rechter tijdens de zitting niet aan de orde heeft gesteld dat de Belastingdienst geen hoor en wederhoor had toegepast, terwijl dat in het beroepschrift en in de pleitnota wel naar voren is gebracht. Daarnaast heeft de rechter niet aan de orde gesteld dat de Belastingdienst haar verweerschrift (te) laat heeft ingediend als gevolg waarvan de goede procesorde is geschaad.

Gelet op dit alles is verzoekster van mening dat de rechter bevooroordeeld is en dat zijn onpartijdigheid in twijfel kan worden getrokken.

De rechter heeft naar voren gebracht dat uit het dossier in de hoofdzaak blijkt dat verzoekster bewust een onjuiste verklaring heeft afgelegd over haar adres, maar dat zij niettemin in beroep komt. De rechter heeft zijn verbazing hierover aan de gemachtigde van verzoekster voorgehouden. Hij heeft hem de retorische vraag gesteld of het een kwestie van fraude was. De gemachtigde gaf vervolgens te kennen het niet met hem eens te zijn. De rechter heeft het punt daarop laten rusten omdat of er sprake is van fraude niet beslissend is voor zijn oordeel over het door verzoekster ingestelde beroep.

Volgens de rechter is het aan de orde stellen van de kwestie rond het adres in het licht van de beroepszaak als passend aan te merken. Dat de rechter niet alles wat de gemachtigde van verzoekster in het beroepschrift naar voren heeft gebracht ter zitting aan de orde heeft gesteld brengt verder niet mee dat hij als partijdig of vooringenomen moet worden beschouwd.

Artikel 8:16 van de Algemene wet bestuursrecht schrijft voor dat een verzoek tot wraking wordt gedaan zodra er feiten of omstandigheden waardoor de rechterlijke onpartijdigheid schade zou kunnen lijden aan verzoeker bekend zijn geworden.

De slotsom is dat de wrakingskamer verzoekster niet-ontvankelijk zal verklaren. De wrakingskamer komt niet toe aan een inhoudelijke beoordeling van het verzoek.