ECLI:NL:RBZWB:2017:3694 Rechtbank Zeeland-West-Brabant , 16-06-2017 / AWB - 16 _ 8838

2.1.

Belanghebbende is eigenaar van een vakantiewoning aan het [adres] te [plaats] , gemeente Veere. Belanghebbende had in het onderhavige jaar haar hoofdverblijf niet in de gemeente Veere. De vakantiewoning wordt via [de stichting] verhuurd. In het onderhavige jaar is de vakantiewoning op 158 dagen via [de stichting] verhuurd. De overeenkomst verhuurbemiddeling van de vakantiewoning (hierna: bemiddelingsovereenkomst) is door belanghebbende ondertekend op 18 juli 2014. De bemiddelingsovereenkomst bevat in artikel 8.8 de volgende drie keuzemogelijkheden, waarvan er één aangekruist dient te worden:

1. De eigenaar zal het object maximaal 89 dagen per jaar blokkeren voor eigen gebruik.

2. De eigenaar zal het object 90 dagen of meer per jaar blokkeren voor eigen gebruik, zulks met inachtname van het bepaalde in artikel 8.9 van deze overeenkomst.

3. De eigenaar heeft de intentie het object uitsluitend te verhuren, hierom.

2.2.

In geschil is of de aanslag terecht is opgelegd. Belanghebbende beantwoordt deze vraag ontkennend. Belanghebbende stelt dat zij de woning in het onderhavige jaar heeft verhuurd en dat zij de woning in dat jaar voor minder dan 90 dagen voor zichzelf beschikbaar heeft gehouden. Subsidiair stelt belanghebbende dat het vertrouwensbeginsel zich verzet tegen de heffing.

2.4.

Naar het oordeel van de rechtbank heeft belanghebbende – op wie te dezen de bewijslast rust – tegenover de gemotiveerde betwisting door de heffingsambtenaar niet aannemelijk gemaakt dat de vakantiewoning in 2015 voor minder dan 90 dagen door belanghebbende voor haar of haar gezin beschikbaar is gehouden. De rechtbank overweegt daartoe als volgt. Belanghebbende heeft als bewijs een afschrift overgelegd van de bemiddelingsovereenkomst. De heffingsambtenaar heeft van [de stichting] desgevraagd een eerste en een tweede afschrift van die bemiddelingsovereenkomst ontvangen. [de stichting] heeft hierbij aangegeven dat het tweede afschrift een afschrift is van de originele ondertekende overeenkomst. In alle drie de afschriften is de keuzemogelijkheid van artikel 8.8 op verschillende wijze aangekruist. In het door belanghebbende overgelegde afschrift en het eerste door de Stichting overgelegde afschrift is de eerste keuzemogelijkheid aangekruist. Deze aankruisingen komen echter niet overeen. In het tweede afschrift van [de stichting] is de tweede keuzemogelijkheid aangekruist. De rechtbank is van oordeel dat met deze afschriften niet het bewijs is geleverd dat belanghebbende de vakantiewoning op grond van die overeenkomst voor minder dan 90 dagen beschikbaar had. Nu de vakantiewoning in 2015 slechts voor 158 dagen was verhuurd en geen ander bewijs is overgelegd, is ook anderszins niet aannemelijk geworden dat belanghebbende de vakantiewoning voor minder dan 90 dagen beschikbaar had. Hetgeen belanghebbende hiertoe aanvoert is daarvoor onvoldoende. Gegevens uit andere jaren maken dit niet anders.

2.5.

Van schending van het vertrouwensbeginsel acht de rechtbank geen sprake, omdat niet aannemelijk is geworden dat de heffingsambtenaar uitlatingen heeft gedaan die bij belanghebbende redelijkerwijs het gerechtvaardigd vertrouwen hebben gewekt dat reeds het indienen van de gevraagde documenten een garantie zou zijn voor het achterwege blijven van heffing van forensenbelasting.

2.6.

Gelet op het voorgaande oordeelt de rechtbank dat de aanslag terecht is opgelegd. Het beroep is daarom ongegrond verklaard.

2.7.

De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.

1. bij het beroepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak overgelegd.2 - het beroepschrift moet ondertekend zijn en ten minste het volgende vermelden: a. de naam en het adres van de indiener;