Gemeente was bevoegd om na vernietiging van de eerste (premature) aanslag reclamebelasting binnen de aanslagtermijn een tweede aanslag op te leggen

Samenvatting

Belanghebbende heeft bezwaar gemaakt tegen een aanslag reclamebelasting. Het hof oordeelt dat de stelling van belanghebbende dat bij de totstandkoming van de verordening onvoldoende rekening is gehouden met de belangen van de ondernemers zoals die tot uiting zijn gebracht in de draagkrachtmeting, niet kan leiden tot onverbindendheid van de verordening reclamebelasting. Of de verordening – die op regelmatige wijze door de raad is vastgesteld – redelijk is, is in beginsel onttrokken aan toetsing door de belastingrechter. Voorts is in geschil of de gemeente na de vernietiging van de eerste (premature) aanslag reclamebelasting bevoegd was binnen de aanslagtermijn een tweede aanslag op te leggen. De gemeente heeft de eerste aanslag opgelegd voorafgaande aan de rechtsgeldige bekendmaking van de verordening reclamebelasting. Het hof overweegt dat door deze gang van zaken het wettelijke stelsel zodanig is miskend dat deze eerste aanslag na vernietiging geacht moet worden niet te zijn opgelegd. Dat betekent dat de gemeente bevoegd was om binnen de aanslagtermijn (alsnog) een aanslag op te leggen. Het hof wijst het beroep van belanghebbende op het gelijkheidsbeginsel af, omdat marktkooplui niet vergelijkbaar zijn met ondernemers zoals belanghebbende met een vaste locatie in de gemeente.

(Hoger beroep ongegrond.)

Commentaar

In deze casus over de reclamebelasting stelt belanghebbende onder meer dat de belastingverordening onverbindend is vanwege het ontbrekende draagvlak c.q. het ontoereikende democratische gehalte daarvan. Het heeft er veel weg van dat belanghebbende op het verkeerde been is gezet door het doel van deze reclamebelasting (voeding ondernemersfonds ten behoeve van centrumvoorzieningen) en de keuze van de gemeente om in het kader van deze transformatie van een algemene naar een bestemmingsbelasting, voorafgaand aan de invoering daarvan…