Leeftijdsbewust personeelsbeleid achterhaald?

Een aantal weken geleden kopten enkele vakbladen de stelling ‘Leeftijdsbewust personeelsbeleid achterhaald?’. Die was gebaseerd op het promotieonderzoek van Klaske Veth, senioronderzoeker en docent HR aan de Hanze Hogeschool in Groningen. Zij is onlangs aan de Radboud Universiteit Nijmegen gepromoveerd op het onderzoek The driving power of development HRM and employee outcomes across the lifespan. De vraag is of de conclusies van haar onderzoek de kop rechtvaardigen.

De centrale vraag in haar onderzoek is welke HR-instrumenten kunnen worden ingezet om het werk op vitale wijze te kunnen blijven uitvoeren. Zij maakt onderscheid tussen twee soorten maatregelen, namelijk maatreglen die gericht zijn op wat ze maintenance noemt en die op development. Maintenance betreft allerlei vooral arbeidsvoorwaardelijke bepalingen die tot doel hebben om de werkdruk van ouderen te verlichten. Denk aan extra verlofdagen, geen nachtdiensten draaien, vervroegd pensioen enzovoort. De maatregelen dus die we in de overheidssector de laatste jaren hebben afgebouwd of dat in ieder geval zouden willen afbouwen. Werknemers vinden deze maatregelen prettig, maar ze raken er niet door bevlogen.

Dat laatste geldt wel voor alles wat gericht is op ontwikkeling van werknemers. Dan moet je denken aan HR-instrumenten als training, jobrotation en versterking van de invloed op besluitvorming. Die vergroten de toewijding aan het werk en de vitaliteit en zijn dus ver te verkiezen boven de genoemde arbeidsvoorwaardelijke regelingen. Te maken afspraken over ontwikkeling vereisen een open cultuur en de mogelijkheid van goede gesprekken met leidinggevenden.

Ontwikkeling is natuurlijk niet alleen van belang voor oudere werknemers, maar voor alle leeftijdgroepen. Het gaat dus niet om leeftijdbewust, maar in den brede om bewust beleid. In die…