Magnesiumsulfaat bij tachyaritmieën
De richtlijnen van de European Resuscitation Council (ERC)1 vormen de basis van verschillende meervoudige protocollen in het Landelijk Protocol Ambulancezorg (LPA) 8.1 2. Op 20 januari 2016 zijn de nieuwe ERC-richtlijnen voor de reanimatie van volwassenen, kinderen en pasgeborenen op het reanimatiecongres in Nederland gepresenteerd. Hierin adviseert de ERC – net als in 2010 – magnesiumsulfaat toe te dienen bij verschillende tachyaritmieën, digoxine intoxicatie, astma bronchiale en (pre-)eclampsie.
In LPA 8.1 wordt in de verantwoording van protocol 8.1 Convulsies magnesiumsulfaat genoemd als middel van eerste keuze bij de behandeling van een patiënt met eclampsie. Er staat echter bij dat dit middel niet wordt gegeven binnen de Nederlandse ambulancezorg.
Wordt het niet tijd om magnesiumsulfaat op te nemen in het LPA conform de ERC-richtlijnen? In dit artikel beperken we ons tot de behandeling van tachyaritmieën zoals vermeld in protocol 6.9 ‘Tachycardie volwassenen’.
Tachyaritmieën
De definitie voor de term ‘artimie’ is: een verandering van de normale opeenvolging van elektrische impulsen. De elektrische impulsen kunnen te snel, te langzaam of onregelmatig optreden waardoor het hart te snel, te langzaam of onregelmatig klopt.3 Wanneer de frequentie > 100 slagen per minuut is, spreekt men van een tachycardie.
Er kan onderscheid worden gemaakt in drie typen tachycardieën: de sinustachycardie, de atriale of supraventriculaire tachycardie en de ventriculaire tachycardie.4 5 Deze kunnen volledig onschuldig of levensbedreigend zijn.
Sinustachycardie
Een sinustachycardie is een fysiologische aanpassing van het lichaam aan veranderde omstandigheden. Dit ritme zien we in de ambulancezorg onder andere bij inspanning, angst, …