‘Niet-zelfbewoningsclause’ moest koper doen beseffen dat hij meer moet onderzoeken

Art. 7:17 BW

De rechtbank heeft geoordeeld dat een ‘niet-zelfbewoningsclausule’ in een koopcontract een verdergaande aansprakelijkheid voor een koper kan betekenen.

De casus was als volgt. A koopt van B een huis middels een NVM-koopcontract. In aanvulling op het NVM-model voor een koopcontract is een ‘niet-zelfbewoningsclausule’ opgenomen. Kort samengevat hield die bepaling in dat (i) koper (A) wist dat verkoper (B) de woning niet zelf had bewoond en B derhalve A geen informatie zou kunnen geven over gebreken enzovoort waarvan B op de hoogte zou zijn geweest indien hij de woning zelf feitelijk had gebruikt en (ii) dat in dat kader is afgesproken dat dergelijke eigenschappen en gebreken uitdrukkelijk voor risico en rekening van koper A komen. Voorts is bepaald dat bij de bepaling van de koopprijs met dit bijzondere aspect rekening is gehouden. Na de notariële overdracht blijkt voor koper A dat er een lekkage is in de serre. A vordert op basis van non-conformiteit, artikel 7:17 BW, van verkoper B een vergoeding voor de herstelkosten en secundair dat de ‘niet-zelfbewoningsclausule’ in strijd is met consumentenrecht.

De kantonrechter oordeelt in het nadeel van A door de vordering af te wijzen en het beroep op strijdigheid niet te honoreren. De kantonrechter bepaalde: ‘Om te beoordelen of er sprake is van non-conformiteit, dient aldus te worden uitgelegd wat onder normaal gebruik moet worden verstaan. Deze uitleg dient te geschieden met inachtneming van de Haviltex-maatstaf. Dit betekent dat de betekenis van het bepaalde in artikel 6…