Overname protocol leidt niet tot aansprakelijkheid voor fouten ambtsvoorganger

Samenvatting

De enkele omstandigheid dat een notaris een protocol van een ambtsvoorganger na diens defungeren overneemt of toegevoegd krijgt, maakt hem niet aansprakelijk voor door die ambtsvoorganger gemaakte beroepsfouten. Wel dient hij het uitlooprisico van zijn ambtsvoorganger(s) te verzekeren en verzekerd te houden. Het risico van een verweesd protocol.

Tekst

De continuïteit van de dienstverlening

Toen in de jaren zeventig van de vorige eeuw in notariële kring over de toekomst van het beroep werd nagedacht, was de rechtspersoon-notaris een hot issue. Men had hierbij een rechtspersoon sui generis voor ogen, die als zodanig het notariaat uitoefent, een rechtspersoon derhalve, die drager is van de notarisfunctie. Een voorstel hiertoe werd gedaan in 1973 door de zgn. Structuur-Commissie, ook wel genoemd commissie Luijten naar haar voorzitter. De Franse Société titulaire d’une office notarial diende hier als voorbeeld. Wie tot notaris benoembaar was, zou vennoot kunnen worden van deze rechtspersoonnotaris en daarmee ‘geassocieerd notaris’ (notaire associé). Het model dat men voor de rechtspersoon voor ogen had, doet denken aan de openbare vennootschap met rechtspersoonlijkheid (OVR) uit het Wetsvoorstel Personenvennootschappen, dat nu al weer enige jaren geleden werd ingetrokken.

Een iets andere benadering gaf het rapport van de commissie Van de Poll, dat in 1978 uitkwam. De commissie Van de Poll introduceerde de standplaatsrechtspersoon. In deze visie is iedere notariële vestigingsplaats (standplaats) rechtspersoon, maar oefenen de notarissen altijd zelf het ambt uit. De optie dat een rechtspersoon het ambt uitoefent, zoals in het voorstel van de commissie Luijten, wordt hier niet gegeven. Kenmerkend bij deze voorstellen is…