12. Het arbeidsongeschiktheidsbegrip in de Wet WIA, 12.4. Berekening van het arbeidsongeschiktheidspercentage(Arbeidsongeschiktheid)

Deze paragraaf is bijgewerkt tot 1 februari 2013

Om de mate van arbeidsongeschiktheid te bepalen, wordt het maatmaninkomen per uur vergeleken met de resterende verdiencapaciteit per uur. Het theoretisch mogelijke loon wordt sinds 1 juli 2008 gebaseerd op het SV-loon. Dit loon wordt door middel van de (her-)enquête uitgevraagd bij de werkgevers waarvan banen zijn opgenomen in het CBBS, het functiebestand dat wordt gebruikt voor de bepaling van de resterende verdiencapaciteit. Sinds 1 juli 2008 wordt bij actualisering van de voorbeeldfuncties in het CBBS uitgegaan van het loon in de zin van art. 16 Wfsv dat voor de desbetreffende functie gebruikelijk is. Daarbij wordt geen rekening gehouden met incidentele loonbestanddelen of loonbestanddelen die op de persoon van de werknemer betrekking hebben. Dit is bepaald in art. 10, lid 5, Schattingsbesluit arbeidsongeschiktheidswetten 2000. Bepaalde loonelementen die wel kunnen voorkomen bij een feitelijk dienstverband zullen dus nooit voorkomen in het theoretisch mogelijke loon omdat ze een te individueel of incidenteel karakter hebben. Dergelijke elementen kan het UWV niet meenemen bij de beschrijving van een theoretische functie. Zolang een functie nog niet geactualiseerd is, geldt nog de eerder vastgestelde loonomvang.

Als iemand ten tijde van de arbeidsongeschiktheidsschatting feitelijke inkomsten heeft, worden die feitelijke inkomsten mede gebruikt voor de berekening van het arbeidsongeschiktheidspercentage. De feitelijk verdiende inkomsten uit arbeid van verzekerden wordt gebaseerd op het SV-loon zodat het ook uit de polisadministratie gehaald kan worden. Het UWV bepaalt in iedere individuele situatie welke representatieve periode relevant is voor een bepaalde beoordeling. De feitelijk verdiende inkomsten uit arbeid van personen die geen werknemer zijn, is uiteraard niet in de polisadministratie opgenomen. Op termijn kan het UWV…