Al het privaatrecht moet sociaal zijn!
privaatrecht tussen autonomie en solidariteit
1. Persoonlijke achtergrond
Anders dan Ton Hartlief, die zichzelf tot de autonomen bekent, voel ik mij meer in het kamp der solidairen thuis.2 Ik ben in 1981 bij C.J. van Zeben gepromoveerd op een bijzonder contract met een expliciet pleidooi voor consumentenbescherming.3 Daarna ben ik 7 jaar als ambtenaar werkzaam geweest op de directie Consumentenbeleid van het ministerie van Economische zaken, wederom met de bedoeling om de zwakke positie van de consument te verbeteren.4 Op het symposium ter gelegenheid van de zestigste verjaardag van Ewoud Hondius werd ik aangeduid als de 'father of overindebtedness'. Met deze persoonlijke ontboezemingen is het vertrekpunt voor mijn beschouwingen over de voorliggende bundel5 al wel enigszins geschetst.
Uit het voorwoord blijkt dat het AIP wil meedoen aan het internationaal discours en dat het thema goed past in een lange Amsterdamse traditie van aandacht voor de sociale dimensie van het privaatrecht. Verder ontroert het me dat de bundel is opgedragen aan Roelf Stutterheim, mijn overleden vriend met wie ik jarenlang hartstochtelijk heb gedebatteerd over dit thema. De bijdragen zelf zijn afkomstig van een grote onderzoeksgroep van zeer diverse pluimage. Van jonge honden die flirten met Critical legal studies (CLS) tot en met de procureur generaal bij de Hoge Raad en de belangrijkste ontwerper van het NBW (en een solide middenveld).
2. De bundelcultuur
Wat ontbreekt aan de bundel is een programmatische inkadering, een thematisering van de verschillende bijdragen. Ik mis zowel een inleidende als een concluderende beschouwing. De bijdragen zijn in alfabetische volgorde geplaatst, wat wel egalitair, maar niet erg origineel is.
De bijdragen…