De eigenrisicodrager met betrekking tot de WGA-uitkering bedoeld in artikel 40, eerste lid, onderdeel b, en de startende werkgever, bedoeld in artikel 40, negende lid, die in afwachting is van de door de inspecteur te nemen beslissing op aanvraag, bedoeld in artikel 40, eerste lid, onderdeel b, kunnen de bij ministeriële regeling genoemde kosten met betrekking tot een werknemer ten behoeve van eigenrisicodragen onder bij ministeriële regeling te bepalen voorwaarden, tot ten hoogste de helft verhalen op de werknemer.
Commentaar op Wet financiering sociale verzekeringen Artikel 41 (Verhaal kosten eigenrisicodrager op werknemer). (artikeltekst geldig vanaf 2008-01-01)
Commentaar is bijgewerkt tot 3 april 2017 door P.M.G. Bogaerts
Artikel 41 Verhaal kosten eigenrisicodrager op werknemer Tekst van de hele regeling
1.
2.
De eigenrisicodrager die ter dekking van het risico, bedoeld in artikel 40, eerste lid, een verzekering heeft afgesloten mag de door hem ter zake van die verzekering verschuldigde premie niet verhalen op de werknemer voorzover dit niet voortvloeit uit het eerste lid. Elk beding waarbij wordt afgeweken van de eerste zin is nietig.
Kern van het wetsartikel
In dit artikel is geregeld dat de eigenrisicodrager de kosten van de WGA-uitkering onder nader te stellen voorwaarden tot maximaal 50% kan verhalen op de werknemer. Vanaf 2016 moet onder ‘WGA-uitkering’ ook de WGA-uitkeringen ten behoeve van het personeel dat niet in voor onbepaalde tijd in dienst was (de ‘WGA-flex’) te worden verstaan, aangezien de werkgever vanaf dat jaar ook daarvoor eigenrisicodrager kan zijn. Heeft de eigenrisicodrager het risico verzekerd, dan mag hij de premie niet op de werknemer verhalen, tenzij de al genoemde nader te stellen voorwaarden dit toestaan. Elk beding in strijd…