ECLI:NL:CRVB:2017:1990 Centrale Raad van Beroep , 24-05-2017 / 14/5683 WMO

Bij besluit van 25 november 2013, na bezwaar gehandhaafd bij besluit van

19 februari 2014 (bestreden besluit), heeft het college een aanvraag van appellant om een vervoersvoorziening op grond van de Wet maatschappelijke ondersteuning in de vorm van een scootmobiel afgewezen. Het college heeft zich op het standpunt gesteld dat er geen medische onderbouwing is om een beperkte loopafstand of beperkingen bij het verplaatsen bij appellant aan te nemen. Ook is niet medisch onderbouwd dat appellant geen gebruik kan maken van het regulier openbaar vervoer, een fiets, brommer of scooter. Aan dit besluit liggen medische adviezen van de MO-zaak van 14 november 2013 en 15 februari 2014 ten grondslag.

2. Bij de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank het beroep tegen het bestreden besluit ongegrond verklaard. De medische adviezen van de MO-zaak zijn zorgvuldig tot stand gekomen. Het college heeft de afwijzing van de aanvraag om een scootmobiel terecht afgewezen.

Appellant heeft zich in hoger beroep tegen de aangevallen uitspraak gekeerd. Hij heeft zich op het standpunt gesteld dat hij in verband met pijnklachten aan de rug en de rechterarm en – hand is aangewezen op een scootmobiel. Appellant stelt geen gebruik te kunnen maken van het openbaar vervoer. Ter onderbouwing van zijn standpunt heeft appellant röntgenfoto’s en medische informatie van zijn huisarts en het Onze Lieve Vrouwe Gasthuis overgelegd. Verder heeft appellant verzocht om schadevergoeding.

Naar aanleiding van de in hoger beroep door appellant overgelegde informatie heeft de MO-zaak op 18 augustus 2015 een aanvullend advies uitgebracht. Onder verwijzing naar dit aanvullend advies heeft het college zijn standpunt in hoger beroep gehandhaafd.

Tussen partijen is in geschil of het college appellant dient te compenseren voor de door hem ondervonden beperkingen bij het zich verplaatsen, waarbij appellant in aanmerking wil komen voor een scootmobiel.

Naar aanleiding van het verhandelde ter zitting van 6 januari 2016 heeft de Raad aanleiding gezien om een nader medisch onderzoek in te laten stellen door revalidatiearts Blanken. Blanken heeft geconstateerd dat bij appellant sprake is van pijnklachten in de bovenrug, de onderrug en de rechterarm en –hand. Ook is sprake van een hartritmestoornis die met medicamenten goed is gereguleerd. Bij lichamelijk onderzoek heeft Blanken een houdingsafwijking vastgesteld van de wervelkolom met een bewegingsbeperking in de wervelkolom. Aan de onderste ledematen heeft Blanken geen afwijkingen vastgesteld die aanleiding geven tot beperkingen in het staan en lopen. Blanken acht appellant goed in staat om gebruik te maken van het openbaar vervoer, een fiets, brommer of scooter. Hij heeft geen afwijkingen vastgesteld op grond waarvan moet worden geconcludeerd dat appellant hiervan geen gebruik kan maken.

Als uitgangspunt geldt dat de bestuursrechter het oordeel van een onafhankelijke, door hem ingeschakelde deskundige volgt indien de door deze deskundige gebezigde motivering hem overtuigend voorkomt. Deze situatie doet zich hier voor. Het rapport van Blanken geeft blijk van een zorgvuldig onderzoek, is inzichtelijk en consistent gemotiveerd en komt de Raad overtuigend voor. De door appellant tegen het rapport aangevoerde bezwaren geven geen aanleiding om de conclusies van Blanken niet te volgen. In het rapport is vermeld op welke wijze het (lichamelijk) onderzoek heeft plaatsgevonden. De Raad heeft geen aanleiding om aan de zorgvuldigheid daarvan te twijfelen. Dat de zienswijze van Blanken afwijkt van de opvatting van appellant over zijn medische situatie, is niet voldoende om tot een ander oordeel te komen. Er is onder deze omstandigheden ook geen aanleiding om een andere deskundige te benoemen, zoals appellant heeft verzocht.

Uit wat in 4.3 is overwogen vloeit voort dat de rechtbank met juistheid heeft geoordeeld dat het college de aanvraag om een scootmobiel terecht heeft afgewezen. Het hoger beroep slaagt niet en de aangevallen uitspraak zal worden bevestigd. Het verzoek om schadevergoeding dient te worden afgewezen.