In Memoriam: Tomas Weterings
'Ik vind die ingewikkelde puzzel leuk. Dan ga ik aan mijn bureau zitten, kennissysteem open, boeken op tafel, dossiers om me heen en oplossingen bedenken: fantastisch!'. Zo zei hij het zelf, in 2014, in een interview voor het Advocatenblad1. Je hoort 't hem zeggen. Uit het citaat spreekt een enthousiasme en bevlogenheid die velen bij Tomas zullen herkennen. Tijdens en rond zijn uitvaart roemden familie, vrienden en vakgenoten zijn karakter. Tomas was vriendelijk, warm, open en belangstellend. En charmant: tijdens de dienst zei een van zijn beste vrienden tegen Tomas' zoon Max: 'alle meisjes waren verliefd op jouw vader. En zij niet alleen: ook hun moeders!'
Na een rechtenstudie aan de Universiteit van Amsterdam koos Tomas in volle overtuiging voor de sociale rechtshulpverlening. Zijn loopbaan begon aan de Spuistraat 10, bij het Bureau Rechtshulp. Na de verzelfstandiging van de bureaus associeerde hij zich met Hemony Advocaten, waar hij 10 jaar een sociale praktijk voerde in met name arbeidsrecht en regulier vreemdelingenrecht.
Als advocaat belichaamde Tomas als geen ander de kernwaarden van deskundigheid en integriteit, en bezat wat essentieel is voor werken in de vreemdelingenadvocatuur: doortastendheid. Zijn clienten gaf Tomas alles, en meer. En niet alleen zijn cliënten: hij besteedde veel tijd aan het geven van cursussen aan advocaten, was enkele jaren bestuurslid van de VSAN en redactielid van Rechtshulp, en al sinds zijn bureautijd actief betrokken bij de strijd tegen de bezuinigingen in de sociale rechtshulp. De gedachte, dat andere advocaten als concurrent zouden moeten worden gezien, was hem vreemd.
Tomas hield zich…