Van de letter naar de geest van de wet Omdat het toch moet gaan over de cliënten!

De letter van de wet

De Wmcz is niet duidelijk over het niveau waarop medezeggenschap in de zorgorganisatie georganiseerd moet worden. Zoveel is duidelijk geworden door de uitspraken van respectievelijk de kantonrechter, het gerechtshof en de Hoge Raad in de zaak van Stichting Lunet zorg vs. de lokale cliëntenraad De Biezenrijt. In het artikel ‘De betekenis van het Lunet-arrest voor cliëntmedezeggenschap in de zorg’ in het vorige nummer van JGGZR is dat uitgebreid besproken. Hier wordt een kritische kanttekening gezet bij deze uitspraak vanuit cliëntperspectief, vooral omdat er in de uitspraak een botsing zit tussen de letter van de wet en de geest van de wet zoals die in de memorie van toelichting is uitgelegd. Dat benoemt de minister ook in haar brief aan de Tweede Kamer van 14 februari 2017.

De geest van de wet

Natuurlijk moeten rechters oordelen over de letter van de wet. Maar als niet-jurist zou ik er toch voor willen pleiten om met elkaar oog te hebben en te houden voor de geest van de wet. En de Wmcz is bedoeld als wet om cliënten medezeggenschap te geven over de zorg en ondersteuning die zij dagelijks ontvangen. En natuurlijk heeft een centrale cliëntenraad daar ook het nodige over te zeggen maar de beslissingen die de cliënten het meest raken, worden toch veelal genomen op de leef-/werkvloer. Juist op lokaal niveau kunnen cliënten ook de meeste invloed uitoefenen, zijn cliënten bij uitstek degenen die eraan kunnen bijdragen dat de zorg en ondersteuning zo goed mogelijk aansluiten bij de wensen en behoeften van de cliënten.

Juridische argumenten

In alle artikelen en annotaties hierover zie ik discussies langskomen die juridisch…