Kantonrechter Gouda 23-08-2007 (De Jonge), JAR 2007, 237, RAR 2007, 151
Ziekte. Loon.
Zie voor de complete uitspraak JAR 2007, 237.
De werknemer, in dienst sinds 1984 als productiemedewerker, is ziek geweest van 22 december 2006 tot 21 mei 2007. Eind maart 2007 heeft de werkgever gehoord dat de werknemer enige tijd tevoren was opgenomen in een ontwenningskliniek in verband met een verslaving aan alcohol en verdovende middelen. De werkgever heeft vervolgens de loonbetaling per 2 april 2007 beëindigd. De werknemer vordert betaling van het salaris over de periode van 2 april tot 21 mei 2007. Hij stelt daartoe dat zijn verslaving heeft geleid tot zijn arbeidsongeschiktheid. Hij heeft niet de bedoeling gehad om verslaafd te raken. Psychische factoren zijn de oorzaak van zijn alcohol- en drugsgebruik. Naar het oordeel van de kantonrechter levert de verslaving aan alcohol en drugs, als gevolg waarvan de werknemer ziek is geworden en enige maanden niet heeft kunnen werken, opzet op als bedoeld in art. 7:629 lid 3 BW, althans een met opzet gelijk te stellen ernstige mate van schuld. Psychische problemen (die door de werknemer overigens niet worden onderbouwd), hoe ernstig ook, kunnen geen rechtvaardiging opleveren voor de verslaving aan alcohol en drugs. Als de werknemer psychische problemen heeft gehad, had hij deskundige hulp moeten zoeken en/of had hij mogelijk hiervoor medicijnen kunnen innemen. Het toevlucht zoeken tot alcohol of drugs is geen goed en duurzaam middel ter bestrijding van een psychisch probleem. Een verslaving aan alcohol of drugs komt niet vanzelf, doch eerst na een langdurig en op betrekkelijk grote schaal gebruik van deze middelen. Er is ook geen sprake van een verslaving als gevolg van het op medisch voorschrift noodzakelijk gebruik van een drug. De werknemer heeft bij volle bewustzijn zelf gekozen voor een zodanig aanzienlijk en langdurig gebruik van alcohol en drugs dat hij verslaafd is geraakt. Een uitkomst waarbij de werkgever het loon zou moeten doorbetalen, zou ook niet redelijk zijn. De werknemer dient zelf het risico van zijn verslaving te dragen en kan dat niet op zijn werkgever afwentelen.