In memoriam Jan van Soest

Met het overlijden op 10 januari 2006 van mr. Jan van Soest hebben velen een vriend en heeft juridisch Nederland een opvallende en excellente persoonlijkheid verloren.

Na zijn eindexamen aan het Stedelijk Gymnasium te Leiden studeerde Van Soest in diezelfde stad Nederlands Recht. Reeds tijdens zijn studie legde hij zich vooral toe op het specialisme van zijn vader, A.J. van Soest, nl. belastingrecht. Na zijn studie was hij wetenschappelijk medewerker aan de Universiteit van Amsterdam en lector in het belastingrecht (op 28-jarige leeftijd) aan de Rijksuniversiteit Utrecht. Tegelijkertijd bekleedde hij functies bij het belastingadvieskantoor Loyens & Volkmaars en bij het Verbond van Nederlandse Werkgevers. In 1960 werd hij benoemd tot lector en vervolgens hoogleraar aan de Universiteit van Amsterdam. In de woelige jaren rond 1970 was hij decaan van de Faculteit der Rechtsgeleerdheid en daar sloeg hij zich goed doorheen. Onder zijn leiding was binnen de U.v.A. de Juridische faculteit een oase van relatieve rust. Hij had talent voor besturen en hij bezat het vermogen tot het rustig aanhoren en bedaren van anderen, zeker ook studenten, terwijl hij nooit zijn goede humeur verloor. Ik sluit niet uit dat hij toch wel eens boos geworden is, maar zonder dat ooit te laten merken.

In 1967, tijdens zijn Amsterdamse professoraat, trad Van Soest toe tot de redactie van het WPNR. Gedurende 28 jaar, tot en met 1994, zou hij lid van die redactie blijven en sedert 1988 was hij tevens voorzitter. Hij bekleedde ook andere nevenfuncties, waarvan ik het voorzitterschap van de Vereniging voor Belastingwetenschap noem.

In 1974 verliet hij…